|
|
شبیه مادرت که نبودی
بايستي به پدر , شایدم به پدر بزرگت رفته باشی , لاغر و نحیف با دستانی بلند و کشیده .
بهتر که نگاهت کردم .
جذبه ات از هر آدم بزرگی که تا به حال دیده بودم بیشتر بود .
خیلی راحت و حتی مشتاق دست مادرت رو ول کردی و خودت اومدی و با کیف کوچولویت رفتی توی صف کلاس اولیها ایستادی .
اول " الف "
همونی که من مبصرش بودم .
ناظم , چند تا از ما کلاس پنجمی ها رو انتخاب کرده بود تا بعد از مراسم صبحگاهی همراهتون تا توی کلاس بیاییم و وقتی معلمتون اومد خودمون برگردیم .
اون روز عباس رضایی پشت سرت ایستاد . خوب میشناختمش . همسایه مون بود .
پسر توخسی بود که لنگه نداشت . چون حوصله اش سر رفته بود مدام با بند بلند کیفت ور میرفتو هی اونو میکشید .
وقتی متوجه شدی , خیلی آروم کیفت رو از روی کولت در آوردی و روی زمین گذاشتی تا اون هر کاری میخاد بکنه .
ولی عباس از حرصش موقع تموم شدن مراسم و رفتن به کلاس یه لگد محکم به کیفت زد و چند متر اونطرفتر پرتش کرد .
از این کارش لجم گرفت .
سر کلاس منتظر شدم .
تا یه ذره سر و صدا کرد . رفتم بالای سرش و ...
قایم , زدم پشت سرش .
چون انتظار همچین چیزی رو نداشت , کله اش محکم خورد لبه نیکمت چوبی و ...
اصلا فکر نمیکردم اینجوری بشه .
گوشه پیشونی اش رو گرفت . نشکست , اما کبود شد و اندازه یه تخم مرغ کوچیک باد کرد .
آقا زد زیر گریه .
دستشو گرفتم و رفتیم طرف دفتر .
مدیر و ناظم و چند تا از معلم ها پریدن بیرون ...
افتادن به جون من ... و پند و اندرز شروع شد
. . . بابا بچه رو که نباید زد و . . . تو همچین حقی رو نداشتی و . . . چرا این کار رو کردی و . . .
. . . خلاصه . . .
از مبصری خلع شدم .
زنگ تفریح که شد , ناراحت همون اول پله های ورودی ساختمون مدرسه , توی حیاط بزرگه نشستم .
توی فکر بودم که احساس کردم کسی پهلویم نشست . رومو برگردوندم .
دیدم تویی .
گفتی :
_ اگه یه قصه میگفتی همه ساکت گوش میدادیم .
_ کدوم قصه ؟ . . . قصه بلد نیستم .
_ ماهی سیاه کوچولو رو میگفتی . .
_ نشنیدمش .
_ همونی که چون سیاه بود جای چشم ماهیهای کوچیک دیگه وا میستاد تا ماهی گنده ها نخورندشون .
_ گفتم که نشنیدم . . . نخوندمش .
_ وقتی بخونی میبینی بعضی وقتا رنگ سیاه بد نیست .
از اینکه مثل فیلسوفا حرف میزدی خنده ام گرفت .
گفتم :
_ مثل تخته سیاه . . . نه ؟ . . . اما اگه گچش سفید نباشه که نمیشه ؟
_ شما چه رنگی رو دوست داری ؟
_ آبی . . . . . توچی ؟
از سر جاش بلند شد و حالت خداحافظی گفت :
_ قرمز . . . میدونی چرا ؟
همون طور که دور میشد پرسیدم :
_ چرا ؟
صداشو ضعیف شنیدم که گفت :
_ چون میشه هدیه اش داد .
باز رفتم تو فکر .
راست راستی پسر عجیبی بودی .
من هم بلند شدم
رفتم نبش سه کنج دیوار مدرسه که این طرفم زمین بازی بود اون طرفم هم حیاط خلوتی که آبخوری و توالتها , ردیف , کنار هم قرار گرفته بودن .
دور و ور و نگاهی انداختم تا پیدات کنم .
آها . . . رفته بودی پیش همکلاسیهای خودت .
چون دیدی همشون در حال لنبوندن هستند تو هم یه قازی نون پنیر از توی جیب ورقلمبیده شلوارت دراوردی و فقط یه گاز زدی و بقیه اش هم بخشیدی به اونها . اونوقت اومدی و از جلوی من رد شدی و رفتی طرف توالت ها .
کنار باغچه کوچیکه که تنها صاحبش سه تا درخت انار کج و کوله بود , ایستادی .
خم شدی و لب زاویه باغچه نشستی .
بدون هیچ تکونی .
پنج دقیقه , ده دقیقه , . . . یه ربع .
زنگو زدند .
تقریبا همه رفتن توی ساختمون , ولی تو باز کنار باغچه نشسته بودی . چون پشتت به من بود نمیفهمیدم چکار میکنی .
بالاخره پا شدی تا بری سر کلاست . سریع رفتم پشت نرده هایی که بچه ها دوچرخه ها شونو به اون قفل و زنجیر کرده بودن , قایم شدم .
تو هم بدون اینکه من رو ببینی رد شدی و رفتی .
پشت سرت زود بلند شدم و رفتم لب باغچه .
دقیقا رفتم همون زاویه ای که نشسته بودی .
آخه میخواستم ببینم این همه وقت چکار میکردی ؟
ولی هیچ چیز خاصی نبود .
فقط یه چاله خاکی بود که آب پسماند آب سرد کنی که توی ساختمون بود بوسیله یه لوله باریک از اون جا خارج میشد و به باغچه میریخت . چند تا هم از این پشه هاایکه روی آب سر میخورن روی اون وول میخوردن , همین .
پیش خودم گفتم : خوب ما رو سر کار گذاشتیا .
اصلا همش تقصیر این داداش بزرگه ام , آقا مرتضاس . اگه اون نمی گفت عمرا , تو نخ بچه ایی مثل تو میرفتم .
همین دیروز عصر بود .
گفتم سرکار جدیدش که نزدیک مدرسه اومده , سری بزنم .
ولی بیشتر دوست داشتم بر و بچه ها منو ببینند تا پز بیام و بگم , داداش مرتضام اینجا رئیسه .
درست , نزدیک میدونگاهی بغل نونوائی یک کانتینر بزرگ دیگه گذاشته بودن .
روی یه پارچه سفید هم با رنگ قرمز, درشت نوشته بودن " واحد سیار اهداء خون هلال احمر ( واحد قائنات ) " .
تا خواستم برم تو . . .
دیدم تو شل و ول اومدی بیرون .
متعجب خودمو به آقا مرتضی رسوندم و گفتم :
_ سلام
_ سلام آقا مهدی . . . چطوری ؟ چه عجب از این طرفا ؟
_ همین جوری . . . رد میشدم . . . زن داداش چطوره ؟
_ خیلی ممنون , خوبه . . . چه خبرا ؟
_ هیچی . . . این پسره این جا چکار میکرد ؟
_ کدوم پسره ؟ . . . میشناسیش ؟
_ آره توی کلاس منه . من مبصرشونم .
_ جدا . . . . . . پس , یکی پیدا شد اینو بشناسه . . . بابا , این ما رو کچل کرده . . . از وقتی اومدیم این محله , هر روز عصر میاد اینجا و هی میگه
" من میخوام خون هدیه بدم " هر چقدر هم بهش میگیم : آخه عزیز من شما سنتون برای این کار کمه . ایشالا بزرگتر که شدی , چشم . . .
. . . ولی این حرفها به خرجش نمیره . . .
_ خون بده ؟ . . . لابد از این آب پرتقالا که بعدش میدن خوشش میاد .
_ اتفاقا من هم همین فکر رو کردم . . . ولی وقتی براش آوردم هم عصبانی شد و هم خیلی ناراحت گذاشت رفت . اما امروز دوباره پیداش شد . امروز که میگفت : " اگه میگید زیادش برام ضرر داره یه کم بگیرید . قول میدم تا بزرگ بزرگ نشدم نیام " . . . توی مدرسه چه جوریه ؟
_ نمیدونم توی کلاس که خوبه . . .
ولی توی دلم گفتم " باید یه کاسه ای زیر نیم کاسه اش باشه "
توی همین فکرا رفتم سر کلاس .
زنگ تفریح دوم شد .
زنگو که زدن خواستم برم سر کلاس که ناظم توی راهرو مثل اینکه منتظرم باشه تا منو دید گفت :
_ آقای , بزن بهادر .
با خجالت فقط سرمو پایین انداختم .
دستی روی موهای سرم زد و گفت :
برو دم در مدرسه . . . برادرت اومده کارت داره . . . خیلی وقته وایستاده .
دلم آروم شد .
دویدم رفتم دم در بزرگه .
آقا مرتضی تا منو دید گفت :
_ کجایی ؟
_ هیچی . . . دنبال ماموریت بودم .
_ ماموریت ؟
همون پسره دیگه .
خندید و گفت :
_ فهمیدم . . . راستی خواستم بگم امروز همه خونه ما دعوتن . یه وقت خونه خودتون نری . بعد مدرسه بیا خونه ما .
_ اخ جون امر . . .
یه دفعه زیر پام تکون خورد . . . لرزید .
لبخند از روی لب هر دومون پرید .
بعد از یه لرزش خفیف شروع شد . . .
صدای ترک خوردن دیوارها مثل شکستن استخوانها بود .
قاب پنجره ها میزد بیرون و شیشه ها با صدای زیاد روی زمین پخش میشد .
نا خود آگاه از ساختمون مدرسه فاصله گرفتم و رفتم وسط خیابون .
صدای جیغ زنها که سر برهنه از توی خونه هاشون بیرون میزدن با صدای فریاد مردهائیکه داد میزدند :
_ زلزله . . . . زلزله .. .. بیایین بیرون . . .. قاطی شده بود .
طرف راست , سقف مدرسه ریخت .
آقا مرتضی از روی نرده و در بزرگه پرید و رفت توی مدرسه .
اولش فقط چند تا از بچه ها با سر و صدا بیرون میامدند .
نمیدونم چرا گریه ام گرفت .
اما یه دفعه یاد تو افتادم . یه چیزی بهم میگفت حتما لب باغچه هنوز نشسته ای .
با آستینم اشک چشمامو پاک کردم و خلاف حرکت جمعیت بچه هایی که بیرون میامدن , به سختی اونها رو هل دادم و کناری زدم .
از روی آجر و میون گرد و خاکی که طرف راست مدرسه بود خواستم خودمو به حیاط پشتی برسونم . یه دفعه صدای آقا مرتضی رو شنیدم که فریاد میزد :
_ کجا میری . . . . . ؟
_ دوستم توی حیاطه . . .
آقا مرتضی اومد کمکم . . . کمی بغلم کرد .
رفتیم توی حیاط بزرگه و بعد هم حیاط کوچیکه .
تموم دیوار توالتها و قسمتی از دیوار مدرسه ریخته بود توی باغچه . دو تا از درخت انارها کاملا خورد شده بود .
شروع کردم به کنار زدن انبوه آجرهایی که توی باغچه بود .
آقا مرتضی هم دست بکار شد و اونها رو به سرعت به کناری پرت میکرد .
وقتی دستتو اون زیر پیدا کرد , من دیگه نتونستم ادامه بدم .
عقب عقب رفتم و اون وسط حیاط وایستادم به گریه کردن .
دو نفر دیگه هم پیدا شدن و رفتن کمک آقا مرتضی .
وقتی درت میاوردن هنوز تکون میخوردی .
سه نفری بلندت کردن . . . .
. . . .
از جلوی من که میبردنت نگاهم به تن لاغر و نحیفت افتاد . . . . با اون دستهای بلند و کشیده .
پر بود از جای نیش پشه ها . . . .
. . . .
. . . . پشه ها . . . . .
فهمیدم .
پس تو این گوشه . . . . رنگ قرمز رو هدیه میدادی .
پایان
|
|
|
